Capiago to mała
mieścina na północy Włoch (Lombardia) w której znajduje się dom rekolekcyjny
Sercanów. Dom ten położony jest na wzgórzu, i z góry spogląda na jezioro Como. W tym pięknym miejscu miałem
ostatnio okazję spotkać ks. Giuseppe (Beppe) Pierantoni, scj, misjonarza, który
pracował na Filipinach przez dziesieć lat. Był on jednym z pierwszych sercanów,
którzy budawali fundamenty obecnej misji.
W 2001 r. został on porwany przez muzułmańskich rebeliantów. Trzymany w
trudnych warunkach (w buszu) i pod ciągłą groźbą utraty życia, w uprowadzeniu spedził
aż sześć miesięcy. Dziś, po dziesięciu latach od wypuszczenia, opowiada o
tamtym doswiadczeniu pozytywnie. Nazywa ten czas porwania czasem rekolekcji i
powrotu do Boga. Ufność w Bogu była jego jedyną nadzieją i wiarą. Tak ten
szczególny dla siebie czas opisuje w swojej ksiażce:
Otrzymałem
wielką łaskę, i być może, zadanie do wypełnienia. Łaską jest to, że miałem
okazję spędzić kawałek mojego życia z ludzmi bardzo różnymi ode mnie. Tymi,
których nazywa się „Innymi.” Miałem okazję słuchać przemyśleń, pomysłów na
życie, wyjaśnień i żali zbłąkanych serc, tych, którzy należą do grupy
fundamentalistów islamskich. Przez nich usłyszałem rownież głos Boga. Ten głos,
jak i wszystko co się wówczas wydarzyło, pomogło mi zapomnieć o cierpieniu, tęsknocie,
o sobie... o wszystkim co mnie zniewalało. Mimo, że w uprowadzeniu, czułem, ze
jestem zupełnie wolny (...).
Wszystko
zaczęło się dziesięć lat temu, kiedy opuściłem swój kraj, aby „szukać oblicza
Bożego.” I kiedy wydawało mi się, że Go nie ma, znalazłem Go niespodziewanie w
obliczu „tych Innych.” W nich znalazłem to, czego szukałem.
W tym
własnie czasie uświadomiłem sobie, że Boga można doświadczyć w innych, i to
tych, którzy są zupełnie inni od mnie. Tam bowiem Bóg przebywa. A coś, co
wydawało się nieszczęściem, stało się dla mnie łaską.
Po porwaniu i
wyjeździe Beppe z Filipin, miałem okazję zająć jego miejsce w naszej misji. Byłem
poproszony w 2002 r. aby pracować na Filipinach i chętnie to uczyniłem. Minęło
już dziesięć lat od tamtego momentu. Dlatego więc, było dla mnie wielką
radością spotkać Beppe ponownie, po tak długim czasie. Wymienić doświadczenia i
przypomnieć sobie chwile spedzone razem. Wiele by opowiadać. Ale o tym napiszę
innym razem.
Jeśli chcesz
przeczytać o porwaniu Beppe i wszystkich jego przeżyciach zaglądnij do jego książki:
|
G. Perantoni, “Con
Dio e con i guerriglieri islamici” (Z Bogiem i wśród muzułmańskich rebeliantów.
Dzienniczek porwanego) Bologna, Italy, 2003.
|
Wywiad z Beppe tydzień po jego wypuszczeniu (16 kwietnia, 2002r.). Kliknij na link poniżej:
Capaigo is a little village in the north of Italy
(Lombardia) where Dehonians have a retreat house. The house is placed on a hill
upon a lake: Como. In this house, I
had a chance to meet Fr. Giuseppe (Beppe) Pierantoni, scj, a few days ago. He
was one of the first of the Dehonians to come to the Philiippines as a
missionary. He built a foundation for our present mission here. He became
famous throughout our congregation when he was kidnapped by Muslim rebels in
Mindanao in 2001. During his captivity, he was kept in difficult locations
(jungle) and in uncomfortable settings under fear of guns. Finally, he was
released and freed after six months of internment.
 |
| Together with Beppe in Capiago |
Now, 10 years later, he speaks about this unusual and
difficult experience as a gift of God and a blessed stretch for him. A time of
his conversion and surrender to God. Trust in God was his only hope and faith.
This is how he writes about it in his book:
I received a great grace and maybe a
task. The grace is to have been able to
share a long stage of my life with such a different kind of people… the
“Others”! I was able to listen to the
reasons, the sentiments, and the emotions of other hearts, the hearts of a
group of Muslim fundamentalists, and also of God’s heart. Together, the flood of unusual events has
made me discipline and silence my own reasons, sentiments, and emotions, making
me free from my obsessive self-centeredness (…).
Everything started ten years ago,
when I left my country with the declared intention to “search for the face of
God.” Then, when I believed that I have
failed, unexpectedly, the divine face of the Others, God, has shown itself in
the human faces of others, and I have seen what I was searching for.
It reminded me to look for God in
other fellowmen, especially in the ones who are really different, because it is
there where God dwells. And even an
unacceptable disgrace became the greatest grace of my life…
I felt in the empty place in our mission in the Philippines
after the departure of Beppe. I was asked to take his place and I did it
voluntarily after his kidnapping. It is already ten years, since it happened,
and since I met him and spoke together last time in the Philippines. Therefore,
I was happy to meet him in Capiago again, where he is assigned now. I was glad
to listen to him and to bring back to our memories everything we went across
together. It was beautiful meeting. There are many stories that hopefully I
will write about one day. God is great!
If you want to read the whole story of Beppe and get to know
his incredible experience with the kidnappers see his book:
 |
G. Perantoni, “With God and with the Islamic Insurgents.
Journal of a Kidnapping.” Eluru, India, 2007.
|
 |
| Lake Como |
 |
| Together with Beppe beside the Lake Como |
 |
| SCJ Retreat House in Capiago |
 |
| Chapel in the Retreat House in Capiago |
