Slub i Wesele / Wedding

"Dzis znakiem zareczyn jest wreczony pierscionek. W dawnych zwyczajach filipinskih, zaproszeniem do malzenstwa byla poprostu dzida wbita przed domem ukochanej dziewczyny."

Zawieranie malzenstwa w jezyku bisaya nazywa sie kasal. Na Filipinach ma to dawne i bogate tradycje. Aby zrozumiec dzisiejszy kasal nalezy wrocic jeszcze do okresow przed kolonialnych i okresu hiszpanskiego. Dzisiejsze ceremonie weselne, jak i ciagle praktykowane zabobony, maja swe poczatki wlasnie w tamtych czasach i zwyczajach.

Czasy przed kolonialne:

Malzenstwo wowczas bylo zawierane przez umowe miedzy rodzinami, gdy dzieci ich byly jeszcze male (mieli zaledwie po kilka lat). A gdy przyszedl czas na zaslubiny (kasal), chlopak musial dac posag dla rodziny swojej przyszlej zony. Posagiem moglo byc zloto, kawalek pola, pieniadze czy chocby niewolnik. Poza tym, taktem bylo, aby chlopak byl usluzny rodzicom dziewczyny, przy prostych pracach domowych, jak rabanie drzewa czy czerpanie wody z rzeki.

Tradycyjny slub trwal trzy dni i byl zawierany w domu szamana lub datu (wodza plemienia). Kaplan lub szaman zapraszal malzenska pare do blogoslawiestwa i przyrzeczen wiernosci. W czasie blogoslawienstwa narzeczeni trzymali zlaczone rece na miska nie gotowanego ryzu. Potem byla modlitwa o dobrobyt i pomyslnosc w malzenstwie oraz trzy krotne wyznanie milosci. Czescia celebracji zaslubin byly rozmowy, przemowienia, spiewy I tance. Wszystko konczylo sie spozywaniem weselnej potrawy, na ktora skladal sie ryz, z miski nad ktora wczesniej trzymali rece nowozency. Mlodzi pili tez wode zmieszna z kroplami ich wlasnej krwi. Bylo to przypieczetowaniem zawartego zwiazku i oznajmieniem ich malzenstwa. Wowczas, na znak zawartego malzenstwa, mlodzi byli opasywani sznurem. Czasami rowniez, ich wlosy byly razem splatane, na znak jednosci i nierozerwalnosci.

Czyms taktownym bylo, aby pani mloda zachowywala sie niesmialo w domu pana mlodego, po slubie. Czesto z tego powodu nawet nie chciala ona wejsc po drabienie do domu. Jedynie szczegolny dar weselny mogl ja do tego sklonic. W domu nie siadala od razu i nie jadla, pila czy nawet nie smiala sie, bez specialnego zaproszenia i kilkakrotnej namowy ze strony domownikow. Wowczas dopiero mogla jesc i pic z jednego naczynia ze swoim mezem.

Obecne (dzisiejsze) ceremonie weselne:

Dzisiaj filipinskie ceremonie weselne sa podobne do tych naszych zachodnich. Ponad 350 lat panowania Hiszpanow na tym archipelagu zrobily swoje. Wiele tubylczych i zabobonnych zwyczajow zostalo wypartych przez chrzescijanska kulture i rytualy. Mimo to, niektore ceremonie sa unikalne i warte uwagi. Wiele pra-starych wierzen i zabobonow jest do dzis w lasce wsrod tubylczych plemion i w gorach.

Pozostalosia po dawnym posagu jest powszechny zwyczaj pokrywania wszystkich kosztow weselnych przez rodzine chlopaka. A w przeciwienstwie do Zachodnich zwyczajow, pani mloda zwykle zaklada obraczke na prawej rece i stoi zawsze po lewej stronie meza.

Na kazdym slubie proszone sa co najmniej trzy pary swiadkow (sponsorow). To bardzo zaszczytna funkcja. Prosi sie o to najbardziej zasluzonych i szczegolnych gosci, np. burmistrza lub soltysa wioski, albo rodzicow chrzestnych. Kobieta nazywa sie: maninay, a mezczyzna: maninoy.  Kazda z par, obok zaszczytow, ma praktyczne zadania do wykonania.

Ceremonia welonu:

Nalezy ona do pierwszej pary swiadkow. Po obrzedach przysiegi malzenskiej, welon panny mlodej zaklada sie i przypina do ramion pana mlodego. To symbolizuje “ubranie w jednosc.”

Ceremonia sznura slubnego:

Druga para swiadkow zasiaga sznur jednosci na pare mloda. Ten symboliczny gest ma zwiazac ich dusze w duchowej jednosci.

Ceremonia Swiec:

Trzecia para swiadkow odpowiada za swiece. Dwie swiece sa zapalane na poczatku mszy, aby na koncu przyrzeczen malzenskich para mloda mogla odpalic od nich jedna swiece jednosci i milosci. Dwie rozne swiece lacza sie w jeden plomin, ktory symbolicznie razem podtrzymuje para mloda. 

Wreczenie “Arrhae” lub 13 zlotych monet:

Obraczki i pare monet jako "arrhae" po poswieceniu

Bardzo unikalnym tutejszym zwyczajem jest powszechnie praktykowany gest podarowania przez pana mlodego “arrhae” swojej zonie. “Arrhae” (z hiszpanskiego: arras = zarobione pieniadze) oznaczaja powodzenie i bogactwo. Uroczyscie poswiecone i wreczone zonie, oznaczaja oddanie swojej wlasnosci i dzielenie sie wladza w domu ze swoja zona. To unikalny zwyczaj, ktory rzadko spotyka sie w krajach Azji. I prawda jest, ze czasto na Filipinach, to kobieta jest “glowa domu” i to ona zarzadza kasa domowa.

Zabobony i wierzenia zwiazane z ceremonia zaslubin:

• Pani mloda nie powinna nosic sukienki slubnej przed slubem, bo moze jej to przyniesc zly los.
• Pani mloda nie powinna zakladac perel na uroczystosc slubu. Perly podobne sa do lez, dlatego tez moga przyniesc lzy i smutek w malzenstwie.
• Na slub nie powinno zakladac sie czarnych ubran. Nie wolno dawac ostrych przedmiotow jako prezentu, bo to moze przyczynic sie do rozpadu jednosci malzenskiej.
• Tajfun w dniu slubu oznacza nieszczescie dla mlodej pary, a zwykly deszcz, szczescie, dobrobyt i bogactwo.
• Odchodzac od oltarza, wychodzac z kosciola, Pani mloda powinna isc o krok wysunieta do przodu przed panem mlodym, albo przynajmniej nadrepnac na jego stope. To aby podkreslic swoja role i dominacje nad mezem.
• Zgasniecie lub zdmuchniecie swiecy podczas slubu oznacza nieszczescie lub rychla smierc jednego z malzonkow. Na kogo spadnie nieszczescie pokazuje zgasnieta swieca, po ktorej stronie stoi. Blizej pana lub pani mlodej.
• Nieszczescie rowniez moze oznaczac spadniecie obraczki, welonu lub “arrhae,” podczas celebracji.
• Nieszczesliwe moze byc rowniez drugie malzenstwo, z tej samej rodziny, brata lub sistry, gdy zawierane jest w tym samym roku. Dlatego nie zaleca sie wyprawiac dwoch slubow w jednej rodzinie w tym samym roku.
• Szczescie dla malzonkow przywoluje sie przez obsypywanie ich ryzem przed kosciolem, zyczenia i podarki. Za szczescie rowniez uwaza sie rozbity talerz lub szklanke podczas przyjecia weselnego.
• A dla panny lub mlodzienca, ktory idzie tuz za mloda para, jest duze prawdopodobienstwo szybkiego malzenstwa. 

 

Wedding ceremonials and customs in the Philippines

"These days, a ring suffices as the symbol of engagement. In early Filipino custom, the groom-to-be threw his spear at the front steps of his intended's home, a sign that she has been spoken for"

To understand properly the present ceremonials associated with wedding (in Bisaya: kasal) in the Philippines we have to look back at the ancient rituals and Spanish customs that had significant influence on the local people. Some of them are gone but some are still remembered and practiced by certain tribes. It is clearly visible in many superstitions that people believe and practice.

Pre-colonial times

A marriage was usually arranged by the parents as early as infancy of the boy and the girl. Before marriage, the groom gave a dowry to the bride’s family. This dowry consisted of gold, land, money, slaves, or anything of value. Aside from the dowry, the groom had to serve the parents of the girl for free.  This service might consist of chopping wood, fetching water, and other manual work asked by the girl’s parents.

A typical ancient traditional Filipino wedding, during pre-colonial times, was held for three days and was officiated by a tribal priest or datu (wise elder). The house of the priest was the ceremonial center for the nuptial. On the first day, the couple was brought to the priest's home, where he blessed them, while their hands were joined over a container of uncooked rice. In addition, there were many talks, sharing and dances. On the third day, the priest would prick their chests to draw a small amount of blood, which will be placed on a container to be mixed with water. After announcing their love for each other for three times, they were fed by the priest with cooked rice coming from a single container. Afterwards, they were to drink the water that was mixed with their blood. The priest proclaimed that they are officially wed after their necks and hands were bound by a cord or sometimes their long hairs had been entwined together.

After the wedding, in the groom’s house, the bride was expected to be shy. Thus, she would refuse to go up the ladder. Only a gift from the groom’s father could persuade her to go up into the house. Inside the house, she would also refuse to sit, to smile, to eat, and to drink until more gifts were given to her. This done, the bride and the groom then drank from one cup.

Wedding ceremonials today

Today, the ceremonials of a Filipino wedding, influenced by the colonial Spanish period, are similar to the Western rituals. The majority of Filipino weddings are now Catholic weddings, done during a mass in the church, but some native traditions still are present.

For example, the groom is expected to burden all of the cost as opposed to Western traditions where it is the bride’s family that is responsible for wedding expenses.

Bride will be wearing her wedding ring on the right hand and not the left as is customary in our culture. For the Filipina, the Bible has stated “the Son sits at the right hand of the Father”. So she will sit on the left and wear her ring on the right.

There will be at least 3 sets of sponsors for the wedding couple, maninoy (male) and maninay (female). They are usually successful well respected couples chosen by the bride (Major, Senator or God Parents). They will have many tasks and responsibilities during the actual wedding ceremony.

Veil Ceremony

The first set of sponsors is responsible for the pinning of the Bride's Veil to the shoulder of the Groom. This is to symbolize the wedding couple's clothes as one. 

Cord Ceremony

The second set of sponsors will place the ceremonial wedding cord to "Tie" the Bride and Groom together during the actual Wedding ceremony. This is to symbolize the spiritual bonding of the 2 souls. 

Candle Ceremony

Then the last pair of sponsors will light two candles on either side of a unity candle, which the wedding couple getting married light together. 

“Arrhae” or 13 Golden Coin Ceremony

Lastly, the groom presents his bride the “Arrhea” also known as the 13 golden coins. The "Arrhae" (from the Spanish word Arras, "earnest money") has been blessed by the priest for a life of faithfulness and prosperity. The "Arrhae" and the wedding rings are usually carried by 2 small children, a boy and a girl during the wedding march.

The "Arrhae," in fact, do not cost too much. These are not actual gold coins. Often times token 13 golden coins "Arrhae" are provided almost free by the jewelery shop you buy the wedding ring from in the Philippines.  

13 Golden Coins symbolize 13 marriage virtues: love, harmony, cooperation, commitment, peace, happiness, trust, respect, caring, wisdom, joy, wholeness, nurturing.

Wedding superstitions.

There are many Filipino superstitions associated with 
wedding ceremonies and newlywed couples. Some of them are very common:

•  The bride will not wear her wedding dress before the ceremony or it will bring bad luck.
• The bride must not wear pearls as these are similar to tears. It might bring misery and sadness to her marriage.
• The couple or any guest should not wear any black-colored clothing during the ceremony, and sharp objects cannot be given as gifts. All of these might cause separation or break in the unity of the marriage.
• Other Filipino beliefs hold that typhoons on wedding days may bring bad fortune; that after the ceremony the bride should walk ahead of her husband or step on his foot to prevent being dominated by him; an extinguished candle during the ceremony is an omen that the groom or bride will die ahead (depending on which candle on whose side was blown out), and an accidentally dropped wedding ring, wedding veil or wedding arrhae will cause marital misery.
• It is also considered bad luck for two siblings to marry on the same year.
• Breaking something during the reception brings good luck to the newlyweds.
• Superstitious beliefs on good fortune include showering the married couple with uncooked rice, as this wishes them a prosperous life together. In addition, a single woman who will follow the footsteps of a newly-married couple may enhance her opportunity to become a bride herself. 

Hanna i Kosma, Polacy, przyjechali na Filipiny abu tu zawrzec swoj slub (Dansolihon)

Slub w gorskiej kaplicy w Mambuaya

Vincent & Cheming (our Dehonian youth)